Hoogtepunten, dieptepunten.
De wet van de polariteit.
Mensen houden van dit drama,
tegelijkertijd willen we het kwijt.
Lopen in je eigen ongeluk om daarna naar geluk te kunnen streven.
Keihard vallen tegen de grond om daarna te kunnen zweven.
Extase is het kookpunt,
Verliezen is het spel.
Op en neer deinzend van hemel naar hel.
Masochisten zijn we allemaal, we tatoeëren onze tranen.
Die zich eens de lach is teruggetoverd, een weg naar buiten willen banen.
Vast in de val, maar willen we er wel uit?
Is niet net datgene wat we beminnen dat ons tegen de borst stuit?
We willen controleren en gecontroleerd worden.
Geluk schreeuwen van de daken en ons hart uitstorten.
Vastgehouden worden en toch vrij kunnen vliegen.
Hem de waarheid horen spreken en toch horen liegen.
Liefs fluisteren en elkaar tekeer gaan in levende lijve.
Seksen alsof je elkaar haat maar ook de liefde bedrijven.
Drama, dat is hoe het leven wordt bespeeld.
Sprookjes zijn mooi, maar continue geluk verveelt.